
Het verhaal
Esther verloor haar eerste man Aaron in 1955, kort na hun huwelijk. Haar zoon David heeft jaren later de roots van zijn vader gevolgd naar Israël, waar hij als advocaat opkomt voor Arabische kinderen die omwille van wat kattenkwaad door de overheid worden vastgezet. In Israël ontmoette hij Adira, zijn grote liefde. In 2019 verliest David zowel Adira als hun zoontje Aaron jr. door een bombardement op een ziekenhuis in Gaza.
In december 2019 verblijft de 87-jarige Esther Bloomsfeld naar jaarlijkse gewoonte aan de Franse Opaalkust. David bezoekt haar, maar bij aankomst is haar studio leeg. Waar is Esther? Zijn zoektocht naar dit mysterie begint.
In 1965 is Esther hertrouwd met Ohanzee, een jonge inheemse Amerikaan die sterft bij het beleg van Wounded Knee in 1973. Hun dochter Kaylee zoekt antwoorden over zijn dood en vermoedt dat Ohanzee vermoord is vanwege zijn verzet tegen corruptie binnen het Native American bestuur. Ze vraagt Esther om in haar herinneringen te graven in de zoektocht naar de waarheid. In een ontluisterende finale komen alle lijnen van dit epische verhaal over verlies, strijd en geheimen samen.
Leesfragment
Kaylee en David,
Ik hoop dat jullie de moed en energie blijven vinden om aan mensen te tonen dat respect voor ieders eigenheid de enige weg is naar samenleven. Jullie brengen licht en hoop die groei in mensen aanwakkert en hen dichter brengt bij wat voor hen belangrijk is, bij wie ze echt zijn.
We leven in een wereld van conflicten, het is nooit anders geweest. Is het eigen aan mensen om andere culturen neer te halen en te vernietigen? Conflicten tussen gemeenschappen ontstaan uit angst of frustratie. Geweld en oorlog zijn voor mij het bewijs dat mensen nog niet in evenwicht met zichzelf zijn, daarvoor is een dieper bewustzijn nodig. De evolutie daarnaartoe vraagt tijd, maar ze is er, daar ben ik van overtuigd, en ik hoop dat die groei een snellere tred vindt.
Hebben is belangrijker dan zijn en wat anders is, schrikt af, boezemt angst in en wordt een bedreiging. Witte Amerikanen versus inheemse indianen, Joden versus Palestijnen … Is het eigen aan mensen om niet te willen delen wat van iedereen is?
Op de bizonboerderij leren jongeren zichzelf en de sterktes van hun cultuur kennen. Geloven in eigen kracht en kunnen loslaten, je kreeg het mee van je vader, Kaylee, en je geeft het door. Kinderen horen niet thuis in een gevangenis, ik hoorde je het zo vaak zeggen, David. Jij verrast die jongeren én hun families door naar hen te luisteren. Je doorprikt gebeitelde denkbeelden die generaties aan elkaar doorgeven, alleen dan kan er ooit vertrouwen groeien.
De context waarin we leven is wat hij is, het verschil maken we door hoe we omgaan met gebeurtenissen, impact hebben we door ons gedrag. David en Kaylee, jullie bewijzen dat het anders kan.
Ik ben een trotse moeder,
Esther Blomsfeld